Reticulitermes

Материал из Википедии — свободной энциклопедии
Reticulitermes
Reticulitermes flavipes
Reticulitermes flavipes (солдаты)
Научная классификация
Домен:
Neoisoptera
Семейство:
Международное научное название
Reticulitermes Holmgren, 1913[1]
Синонимы
  • Maresa Giebel, 1856
Reticulitermes speratus
в гнезде. Крылатые самки и самцы, рабочие и один крупноголовый солдат.

Reticulitermes (лат.) — род термитов из семейства Heterotermitidae (ранее в Heterotermitinae в Rhinotermitidae)[2]. Европа, Азия, Северная Америка. Вредители древесины[3].

Описание

Длина менее 1 см. Молодые половые особи (самки и самцы) крылатые, рабочие (голова округлая) и солдаты (голова цилиндрическая с крупными мандибулами) бескрылые от рождения. Питаются целлюлозой всех видов (древесина, бумага, картон). Колонии насчитывают десятки тысяч особей и поселяются в земляном ярусе и древесине[3]. Включает опасных вредителей древесных построек, таких как светобоязливый термит

Reticulitermes lucifugus. Он известен, например, из поселений человека в таких украинских областях, как Херсонская область[4], Николаевская[5], Одесская, Запорожская[6] и в Днепре[7][8]
.

На термитах этого рода паразитируют

Grassi, 1892, Teranympha mirabilis Koidzumi, 1917, Trichonympha agilis Leidy, 1877. На виде Reticulitermes lucifugus обнаружены паразиты Spirotrichonympha flagellata Duboscq & Grassé, 1928 (Metamonada, Trichomonadea, Spirotrichonymphida, Spirotrichonymphidae), Pyrsonympha vertens Leidy, 1877 (Metamonada, Anaeromonadea, Oxymonadida, Pyrsonymphidae)[9]
.

.

Систематика

Виды Европы

В Европе обнаружены 7 видов термитов этого рода и семейства[13].

Примечания

  1. Holmgren, N. 1913. Termitenstudien 4. Versuch einer systematischen Monographie der Termiten der orientalischen Region. Kungliga Svenska Vetenskapsakademiens Handlingar 50(2):1-276.
  2. Engel Michael S. Family-group names for termites (Isoptera), redux (англ.) // ZooKeys. — Pensoft Publishers, 2011. — Vol. 148. — P. 171—184. Архивировано 22 октября 2012 года.
  3. 1 2 Kutnik M., Bagnèrescas A.-G. 2005. Les termites : outils de détermination des espèces (cas des Reticulitermes en Europe). Bois et forêts des tropiques 983 (1): 81-90
  4. Тур Л. П., Русіна Л. Ю. Життевий цикл та структура сим’i світлобоязливого терміта Reticulitermes lucifugus Rossi (Isoptera: Rhinotermitidae) в соснових насадженнях Херсонськоi областi. Наук. вісн. Уманського держ. пед. ун-ту iм. П. Тичини. — Умань, 2000. — Вии. 3. — С. 132—135.
  5. Цветкова В. П. Терміти півдня Украіни. Тр. Одесск. с.-х. ин—та. — 1939. — № 1. — С. 63—75.
  6. Никитин С. А. О термитах в окрестностях Одессы. Зап. Одесск. о-ва естествоисн. — 1927. — Т. 43. — С. 56—59.
  7. 1 2 Тур Л. П. (2002). Докопулятивна поведінка Reticulitermes lucifugus Rossi (Isoptera: Rhinotermitidae) на півдні України (Херсонська область).. Известия Харьковского энтомологического общества 2002 (2003), том X, выпуск 1-2. С.119-121.
  8. Акимов М. П. О нахождении термитов Reticulitermes lucifugus Rossi в Днепропетровске. Сб. работ биол. ф—та. Днепропетровского гос. ун-та.-Днепропетровск, 1940.-Т. 3. -С. 9-11.
  9. biolib.cz genus Reticulitermes Holmgren, 1913. Дата обращения: 16 декабря 2012. Архивировано 5 марта 2016 года.
  10. .
  11. 1 2 3 4 Morimoto, K. 1968. Termites of the genus Reticulitermes of Japan and Taiwan. Bull. Gou. Forest Exp. sta. 217: 43-73.
  12. Goellner, E.J. 1931. A new species of termite, Reticulitermes arenincola from the sand dunes of Indiana and Michigan, along the shores of Lake Michigan. Proceedings of the Entomological Society of Washington 33(9):227-234.
  13. Plateaux, L. & J.L. Clément. 1984. La spéciation récente des termites Reticulitermes du complexe lucifugus. Rev. Fac. Sc. Tunis 3: 179—206.
  14. 1 2 Clement, J.C. 1978. Nouveaux criteres taxonomiques dans le genre Reticulitermes (Holmgren) (Isoptera) description de nouveaux taxons francais. Annales De La Societe Entomologique De France 14(2):131—139.
  15. Kollar, V. 1837. Naturgeschichte der Schadlichen Insecten. Verhandl. Landw. Ges. Wien 5:411.
  16. 1 2 3 4 Banks, N. and T.E. Snyder 1920. A revision of the Nearctic termites. Bulletin of the U.S. National Museum 108:1—228.
  17. Takematsu, Y. 1999. The genus Reticulitermes (Isoptera: Rhinotermitidae) in Japan, with description of a new species. Entomological Science 2(2): 231—243.
  18. Rossi, P. 1792. Mantissa Insectorum. Etr., 107 pp.
  19. Banks, N. 1907. A new species of Termes. Entomological News 18(9):392-393.
  20. Reticulitermes lucifugus (Rossi 1792). Дата обращения: 16 декабря 2012. Архивировано 5 марта 2016 года.
  21. Академик.ру. Reticulitermes lucifugus // Универсальный англо-русский словарь. — 2011.

Литература

  • Vargo, E. L. and C. Husseneder. Biology of subterranean termites: Insights from molecular studies of Reticulitermes and Coptotermes // Annual Review of Entomology. — 2009. — Т. 54. — С. 379—403.
  • Жужиков Д. П. Термиты СССР. — М.: Изд-во Моск. гос. ун-та, 1979. — 225 с.
  • Тур Д. П. Життевий цикл Reticulitermes lucifugus Rossi (Isoptera: Rhinotermitidae) в Херсонській областi. Метода: Зб. наук. праць. — Херсон, 2000. — Вип. «Millenium». — С. 46-47.
  • Цветкова В. П. К биологии термита Reticulitermus lucifugus Rossi. Энтомол. обозрение. — 1953. — Т. XXXIII. — С. 132—141.
  • Цветова В. П. Термит Reticulitermus lucifugus Rossi на юге Украины. Термиты и меры борьбы с ними. — Ашхабад: Изд—во АН Туркменской ССР, 1962. — С. 28-36.
  • Ye Weimin et al. (2004). Phylogenetic relationships of nearctic Reticulitermes species (Isoptera: Rhinotermitidae) with particular reference to Reticulitermes arenincola Goellner. — Molecular Phylogenetics and Evolution. — 30(2004): 815—822.

Ссылки