Nederlands: Peter Benoit, Julius Sabbe en hun medestanders voerden aan het eind van de vorige eeuw een langdurige strijd voor de invoering van het Nederlandstalig kunstonderwijs in Antwerpen. De bekroning hiervan was de officiële beslissing om in 1897 de toenmalige Antwerpsche Vlaamsche Muziekschool te verheffen tot Koninklijk Vlaamsch Muziekconservatorium. Een jaar later, in 1898, volgde het eigenlijke oprichtingsbesluit en kon het nieuwe instituut zijn poorten openen. De oprichting van het conservatorium vormde hiermee een doorbraak in de zoektocht naar een Vlaamse culturele identiteit. Bovendien was Benoit goed vertrouwd met het internationale kunstgebeuren. Als componist en uitvoerder oogstte hij trouwens zelf menig triomf in het buitenland. Zijn pedagogische principes waren ingegeven door een beredeneerde geleidelijkheid in de kunstzinnige opvoeding van de jeugd, vertrekkend vanuit typisch Vlaamse cultuuruitingen, vervolgens stapsgewijs voortschrijdend naar de ontdekking van meesterwerken uit het grote repertoire. Zijn gedrevenheid voor de kunst, zijn geloof in de culturele eigenheid van het Vlaamse volk en zijn charismatische toewijding als opvoeder bleven tot vandaag een inspiratiebron voor het Koninklijk Vlaams Conservatorium. De eerbied voor het culturele erfgoed is er een drijfveer tot vernieuwende creativiteit. Daarom wil het honderdjarig bestaan niet alleen hulde brengen aan een rijk verleden, maar tevens de aandacht voor het heden scherpen en ruimte scheppen voor authentieke toekomstgerichte impulsen. In de wetenschap dat de ideeën van Peter Benoit eveneens aan de grondslag liggen van de infrastructuur en de werking van deSingel, ligt het voor de hand dat deSingel actief participeert aan het project '100 Jaar Conservatorim. Traditie tot Vernieuwing'. In het kader daarvan legt deSingel een bijzondere klemtoon op een aantal hedendaagse muziekprojecten. De concertreeks wordt geopend door het strijkkwartet in residentie in het conservatorium, Spiegel. Aansluitend op de Amerikaanse concertreeks vertolken zij het immer repetitieve vijfde kwartet van Philip Glass en het door de Vietnamoorlog geïnspireerde Black Angels van George Crumb. Daarnaast werk van twee componisten die staan voor de twee laatste generaties binnen het conservatorium, Frits Celis en Wim Henderickx. Een andere eminente ex-student en jarenlang docent is Jos van Immerseel. Hij dirigeert het Symfonieorkest dat wordt samengesteld met de beste musici uit de conservatoria van Antwerpen, Tilburg en Maastricht. Met hen graaft hij radicaal door de muziekgeschiedenis in werk van Vaughan-Williams dat teruggrijpt naar een thema van Thomas Tallis, naast de 39ste symfonie van Mozart en de 'Onvoltooide' symfonie van Schubert. Daarna is het Koninklijk Filharmonisch Orkest van Vlaanderen te gast met een sleutelwerk uit de negentiende eeuw, de Symphonie Fantastique van Berlioz, en twee werken van componisten van nu: de eerste groot-symfonische creatie van de bezieler van Champ d'Action, Serge Verstockt, en de symfonische versie van Wim Henderickx' Raga I, een werk dat in zijn oorspronkelijke versie voor slagwerk en twee piano's in 1995 met veel bijval werd gecreëerd in deSingel. De cyclus wordt afgerond door het Ictus Ensemble met een nieuw werk van Luc Brewaeys naast recente composities van de Fin Magnus Lindberg. Hiermee sluit dit laatste concert naadloos aan bij de creatie van het dansgezelschap Rosas eerder op het seizoen, waarbij Ictus eveneens een opdrachtwerk van Lindberg vertolkt.