Phraya Thephatsadin
Phraya Thephatsadin | |
|---|---|
พระยาเทพหัสดิน | |
Minister of Transport | |
| In office 30 November 1948 – 11 January 1951 | |
| Monarch | Bhumibol Adulyadej |
| Prime Minister | Plaek Phibunsongkhram |
| Preceded by | Phraya Sriphichaisongkhram (Charoen Chanchai) |
| Succeeded by | Pathom Phokaew |
| Personal details | |
| Born | Phat Thephatsadin Na Ayutthaya 6 February 1878 Wat Chakkrawat, Phra Nakhon, Siam |
| Died | 7 July 1951 (aged 73) |
| Children | 11 |
| Military service | |
| Allegiance |  Siam |
| Branch |  Royal Thai Army |
| Rank | General |
| Commands | Siamese Expeditionary Forces |
| Battles/wars | World War I |
Phraya Thephatsadin (
Early life
Phat was born on 6 February 1878, near Wat Chakkrawat in what was then Phra Nakhon province (now Bangkok) as the eldest son of a total of 8 siblings, his father being Colonel Luang Rit Naiwen (Phut Thephatsadin na Ayutthaya), who was a half-brother of Chaophraya Thammasakmontri.
When Phat was 5 years old, he was brought to King Chulalongkorn to offer flowers, incense sticks and candles as royal gifts, as was traditional for noble families to place their sons in the service of the royal court. The King stated the following about him:
This child is good-looking and active. His age is similar to that of the great prince. Please take these flowers, incense sticks and candles to offer his services to the great prince, so they can be friends.
When Phat was 7, his father sent him to study at the Wat Bophitphimuk School, later transferring to the Suankularb Palace School (now Suankularb Wittayalai School) until he reached the age of 13. After the death of his father, who was then deputy commander of the Army War Department, Chulalongkorn sent Phat to for studies in France and he later transferred to a Royal Military Academy in Brussels, Belgium, returning in 1902.
World War I
_pic40_-_The_Commander_of_the_Siamese_Troops_in_Europe.jpg)
.jpg)
On 22 July 1917, Thailand declared war on Germany and Austria-Hungary in World War I with a royal decree calling for volunteers to enlist in the Siamese Expeditionary Forces; many volunteers applied. During this time, Phat, who at this time had the title of Major General Phraya Phichaichanrit, was promoted by King Vajiravudh to be the head of a special diplomatic mission in the position of commander-in-chief of the Expeditionary Forces, leading the forces that would participate in the Western Front.
After returning from the war, he resigned from his military position and was transferred to the civil service, with the noble title Phraya Thephatsadin, serving as the samuhathesaphiban or royal commissioner in the monthon of Nakhon Sawan and Ratchaburi. He also founded the Siam Taxi Company in Thailand in 1923.
Throughout his government service, Thephatsadin was reputed to be very loyal to the monarchy and even had a personal friendship with the King, with a tale recounting that Vajiravudh once shared a coconut he was drinking from with him.[1]
Songsuradet rebellion
When Plaek Phibunsongkhram (Phibun) became prime minister of Thailand, in December 1938 there was a political purge of those accused of conspiring to seize power from the government and attempt to assassinate Phibun. Over 51 suspects were arrested in the early morning of 29 January 1939, and a special court was established to try them, which sentenced 21 prisoners to death, including Thephatsadin and two of his sons.[2][3][4] His sentence was reduced to life imprisonment due to his past contribution, but his sons were executed.
When the Phibun government was ousted, Khuang Aphaiwong succeeded as Prime Minister on 1 August 1944. The first thing the new government did was ask for royal pardons for all political prisoners, and Thephatsdin was set free on 20 September 1944 and amnesty was granted three years later in September 1947.[1]
Many years later, Thephatsdin received an apology letter from Phibun for having misunderstood the whole matter and asked for forgiveness.
Political career
Phraya Thephatsadin was a Member of the House of Representatives, representing the Phra Nakhon Province from the 1933 Siamese general election, which was considered the first election of Thailand[5][6] and held the position of Deputy Speaker of the House of Representatives.
In his later years, he had received the highest rank of General[7] and became the Minister of Transport[8] in the government of Plaek Phibunsongkhram on November 30, 1948, who returned to receive the position of Prime Minister again after the 1947 Thai coup d'état and the 1948 Thai coup d'état, with Thephatsadin's own personal involvement to support Phibun's position as prime minister.[9]
Awards
- Ratana Varabhorn Order of Merit[10]
- Order of the Crown of Thailand, Special Class[11]
- Order of the White Elephant, 1st Class[12]
- Order of Chula Chom Klao, 2nd Class[13]
- Dushdi Mala Medal[14]
- Chakra Mala Medal[15]
- Saratul Mala Medal[16]
- King Vajiravudh's old courtiers' pin[17]
See also
References
- ^ ISBN 978-6167146-22-5.
- ^ "กบฏ ปฏิวัติ รัฐประหาร". www.rakbankerd.com. Archived from the original on 27 September 2007.
- ^ "สำเนาที่เก็บถาวร". Archived from the original on 17 October 2007. Retrieved 17 October 2007.
- ^ "ประวัติศาสตร์การเมืองการปกครอง / ช่วงปี พ.ศ. 2475-2489". Archived from the original on 27 September 2007.
- ^ "สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ชุดที่ 2 พ.ศ. 2476 เลือกตั้งทั่วไป ครั้งแรก". อาร์วายทีไนน์. 20 February 1997.
- ^ "ประกาศสภาผู้แทนราษฎร รายนามสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรประเภทที่ 1" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 50 หน้า 2625-2629. 24 December 1933. Archived from the original (PDF) on 26 May 2020.
- ^ "ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานยศทหาร" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา ตอนที่ 62 เล่ม 67 หน้า 5872. 14 November 1950. Archived from the original (PDF) on 28 January 2020.
- ^ "พระบรมราชโองการ ประกาศ ตั้งและแต่งตั้งรัฐมนตรี" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา ตอนที่ 36 เล่ม 66 หน้า 503. 5 July 1949. Archived from the original (PDF) on 29 September 2020.
- ^ ณัฐวุฒิ สุทธิสงคราม (March 1979). นายควง อภัยวงศ์ กับพรรคประชาธิปัตย์. กรุงเทพฯ: เรืองศิลป์. p. 398.
- ^ ราชกิจจานุเบกษา, พระราชทานตรารัตนวราภรณ์ ในงานเฉลิมพระชนม์พรรษา, เล่ม ๓๗ ตอนที่ ๐ ง หน้า ๓๓๘๘, ๙ มกราคม ๒๔๖๓
- ^ ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์, เล่ม ๖๖ ตอนที่ ๖๘ ง หน้า ๕๕๓๒, ๒๐ ธันวาคม ๒๔๙๒
- ^ ราชกิจจานุเบกษา, พระราชทานเครื่องราชอิศริยาภรณ์, เล่ม ๕๑ ตอนที่ ๐ ง หน้า ๓๔๕๖, ๑ มกราคม ๒๔๖๗
- ^ ราชกิจจานุเบกษา, พระราชทานเครื่องราชอิศริยาภรณ์, เล่ม ๓๗ ตอนที่ ๐ ง หน้า ๒๘๐๓, ๒๘ พฤศจิกายน ๒๔๖๓
- ^ ราชกิจจานุเบกษา, พระราชทานเหรียญดุษฎีมาลา, เล่ม ๒๖ คอนที่ ๐ ง หน้า ๒๓๐๗, ๙ มกราคม ๑๒๘
- ^ ราชกิจจานุเบกษา, พระราชทานเหรียญจักรพรรดิมาลา, เล่ม ๓๔ ตอนที่ ๐ ง หน้า ๓๓๒๔, ๑๐ กุมภาพันธ์ ๒๔๖๐
- ^ ราชกิจจานุเบกษา, ส่งเครื่องราชอิศริยาภรณ์ไปพระราชทาน, เล่ม ๔๓ ตอนที่ ๐ ง หน้า ๔๔๒, ๒ พฤษภาคม ๒๔๖๙
- ^ ราชกิจจานุเบกษา, พระราชทานเข็มข้าหลวงเดิม, เล่ม ๒๘ ตอนที่ ๐ ง หน้า ๓๕๑, ๒๘ พฤษภาคม ๑๓๐
Further reading
- ผาด เทพหัสดิน ณ อยุธยา (6 February 1952). เรื่องเบ็ดเตล็ด ของ พล.อ. พระยาเทพหัสดินฯ (in Thai). โรงพิมพ์การรถไฟฯ. p. 113. OCLC 1088596914.
- เนตรเฉลา สิงหะ สุตเธียรกุล, ed. (March 2006). "จงรักเกียรติยิ่งชีวิต" พลเอกพระยาเทพหัสดินฯ (in Thai). Bangkok: Amarin Printing and Publishing. p. 191. ISBN 9749412354.