Burs (Dacia)
You can help expand this article with text translated from the corresponding article in Romanian. (December 2010) Click [show] for important translation instructions.
|
The Burs (Latin Buri, Buredeense and Buridavenses; Greek Βοῦροι) were a
Name
According to
Historical evidence
The Dacian tribe Buredeense / Buri is attested by the ninth tabula of Europe of Ptolemy's Geography,[2] Cassius Dio[1] and inscriptions.[6]
Before the
In the 6th century a deed issued by
"Insuper constituimus, tibique damus hic descripta armorum insignia: videlicet: scutum in septem partes divisum; in medio eius, scutum aureum, cui inest aquila dupplex, alba et nigra, quae significat Emblema Imperiale, cuius capita coronata sunt purpureo Imperiali diademate, ex parte dextra in prima divisione scutum rubrum, in cuius medio videtur turris, significans utramque Daciam, in secunda divisione scutum coeleste, cum tribus Burris, quarum duae e lateribus albae sunt, media vero aurea, quae indicat Albaniam superiorem; in tertia sectione scutum album cum uno Leone, indicante Epyrum; ex parte vero sinistra in sectione scutum coelestis coloris cum dupplici cruce aurea, exprimente secundam Pannoniam; in secunda divisione scutum rubrum, in cuius medio est caper nigri coloris, significans Macedoniam: et in tertia sectione scutum viridis coloris, et in eo duo brachia vestita, stemma aureum septem margaritis gemmatum tenentia, quae indicant Thessaliam: duo quoque emicant astra aurea, unum in media superioris scuti parte, et alterum in inferiori, quae complementum symbolicum ceterarum terrarum, et provinciarum terminant. Super dictis emblematibus apparet crux erecta triformis, significans dignitatem summi sacerdotii, corona Ducali tecta; in dextra eius parte gladius aureus absolutam in temporali authoritatem indicans: e sinistra vero pedum Pastorale, dictans authoritatem in spirituali, quae omnia cooperiuntur Pileo rubro, longo funicolo cum longis nodis et aureis fimbriis circumplexo, quo caput tuum adornabis comparens in omnibus publicis functionibus."[7]
Identity and distribution
According to Shchukin (1989), Bichir (1976) the tribal union of Buri were part of the Dacian state of Burebista, besides the Daci, the Getae, and the Carpi.[8]
They allied with other tribes in the region to support the efforts by
The socio-political formation of the Dacians Buri / Buridavensi that was centered on Buridava was located to the North East of
The Buri of the Upper Basin of Tisza is a part of the Buridavensi that migrated towards North West, where they neighbored the
The material culture of a mixed Dacian-Germanic origin, known in Slovakia ever since the beginning of the first century AD (at Zemplin, for instance), could represent the population named Buri in historical sources.[12]
Notes
- ^ a b c Pârvan 1928, p. 159.
- ^ a b Oltean 2007, p. 46.
- ^ a b c Austin & Rankov 1998, p. 65.
- ^ a b Tomaschek 2007, p. 403.
- ^ Pârvan 1928, p. 224.
- ^ a b MacKenzie 1986, p. 66.
- ^ ISBN 978-1278751115.
- ^ Taylor 2001, p. 210-216.
- ^ a b Pârvan 1928, p. 336.
- ^ Johnson & Tacitus 1885, p. 71.
- ^ a b Berciu 1981, p. 157.
- ^ Pop, Bolovan & Andea 2006, p. 98.
See also
References
- Austin, N. J. E; Rankov, . N. B. (1998). Exploratio: Military and Political Intelligence in the Roman World from the Second Punic War to the Battle of Adrianople. Routledge. ISBN 978-0-415-18301-7.
- Berciu, Dumitru (1981). Buridava dacică, Volume 1. Academiei RS Romania.
- Johnson, Henry Clark; Tacitus (1885). The Agricola and Germania of Cornelius Tacitus: with explanatory notes and maps. AS Barnes and Co.
- MacKenzie, Andrew (1986). Archaeology in Romania: The Mystery of the Roman occupation. Hale. ISBN 978-0-7090-2724-9.
- Oltean, Ioana Adina (2007). Dacia: landscape, colonisation and romanisation. Routledge. ISBN 978-0-415-41252-0.
- Pop, Ion Aurel; Bolovan, Ioan; Andea, Susana (2006). History of Romania : compendium. Cluj-Napoca : Romanian Cultural Institute. ISBN 978-973-7784-12-4.
- Pârvan, Vasile (1928). Dacia. Cambridge University Press.
- Taylor, Timothy (2001). Northeastern European Iron Age pages 210-221 and East Central European Iron Age pages 79-90. Springer Published in conjunction with the Human Relations Area Files. ISBN 978-0-306-46258-0.
- Tomaschek, W (2007). Les restes de la langue dace. Routledge. ISBN 978-0-415-41252-0.